Jeżeli egzekucja dotyczy spełnienia przez zobowiązanego obowiązku wynikającego z przepisów prawa budowlanego, grzywna w celu przymuszenia jest jednorazowa, chyba że dotyczy obowiązku utrzymania obiektu budowlanego w stanie nieoszpecającym otoczenia.
Nie można umieszczać w miejscach do tego nie przeznaczonych, bez zgody zarządzającego ogłoszeń, plakatów, afiszy, apeli, ulotek, napisów lub rysunków. Karze podlegają nie tylko sprawcy tego wykroczenia, ale również ich pomocnicy oraz osoby które namawiają do wykroczenia.
W przypadku popełnienia tego czynu rzeczy będące przedmiotem wykroczenia mogą zostać usunięte i niezwrócone sprawcy wykroczenia nawet jeżeli nie są jego własnością, a dodatkowo może on zostać wezwany do zapłaty nawiązki w wysokości do 1500zł lub przywrócenia danego miejsca do stanu poprzedniego. Te same przepisy karne, z wyłączeniem nawiązki, odnoszą się do niezgodnego z prawem umieszczenia reklamy – tablicy reklamowej, urządzenia reklamowego lub innego nośnika informacji wizualnej, niebędącego znakiem drogowym.
Wprowadzono definicję reklamy, sprecyzowaną dla potrzeb prawnych oraz pojęcie pojazd nienormatywny.
W miastach na prawach powiatu, na podstawie odpłatnej umowy cywilnoprawnej można umieszczać tablice i urządzenia reklamowe na gruntach w pasie drogowym. Musi być to jednak uzasadnione względami funkcjonalnymi, w szczególności gdy takie tablice lub urządzenia są umieszczane na wiatach przystankowych lub obiektach małej architektury (np. ławki, kosze na śmieci)
Wartość świadczeń pieniężnych lub niepieniężnych przysługujących zarządowi dróg w tej sytuacji nie może być niższa niż wysokość opłaty za zajęcie pasa drogowego, która miałaby miejsce w przypadku umieszczenia tablicy lub urządzenia reklamowego na podstawie decyzji administracyjnej (wymagane zezwolenie zarządcy drogi).
Jeżeli grunty należące do pasa drogowego zostaną zajęte bez zezwolenia, bez zawarcia odpłatnej umowy cywilnoprawnej lub niezgodnie z warunkami zawartymi w tych dokumentach, właściwy zarządca drogi orzeka w drodze decyzji administracyjnej o ich przywróceniu do stanu poprzedniego. Przepisu nie stosuje się jeżeli obiekt wymaga rozbiórki i tym samym nadzoru budowlanego.
W pasie drogowym zabrania się umieszczania reklam imitujących znaki i sygnały drogowe oraz urządzenia bezpieczeństwa ruchu drogowego. Zabrania się umieszczania reklam poza obszarem zabudowanym, z wyłączeniem parkingów i miejsc obsługi podróżnych.
W szczególnie uzasadnionych przypadkach istnieje możliwość umieszczania w pasie drogowym reklam, obiektów budowlanych lub urządzeń niezwiązanych z potrzebami ruchu drogowego. Wcześniej jednak należy zgłosić się do zarządcy drogi w celu uzyskania zezwolenia. Zezwolenie wydawane jest w drodze decyzji administracyjnej. Zezwolenie nie jest wymagane w przypadku posiadania umowy dzierżawy, najmu, lub innej odpłatnej umowy cywilnoprawnej. Zajęcie pasa drogowego na cele niezwiązane z budową, przebudową , remontem, utrzymaniem i ochroną dróg również wymaga uzyskania zezwolenia od zarządcy drogi lub wcześniej zawartej odpłatnej umowy cywilnoprawnej.
Można nie uzyskać zezwolenia na umieszczenie w pasie drogowym reklamy, jeżeli mogłoby to powodować niszczenie, uszkodzenie drogi i jej urządzeń, zmniejszać jej trwałość lub zagrażać bezpieczeństwu ruchu drogowego. Zezwolenie nie zostanie wydane również jeżeli reklama nie będzie spełniać warunków określonych w ustawie. Mianowicie, widoczna z jezdni przez kierującego pojazdem reklama emitująca światło z możliwością bieżącej zmiany treści nie może wyświetlać ruchomych obrazów, stosować efektów wizualnych i przerw pomiędzy kolejno wyświetlanymi informacjami, a minimalny czas prezentacji informacji wizualnej musi przekraczać 10 sekund. Maksymalna luminacja powierzchni informacji wizualnej, umieszczonej na reklamie emitującej światło jest określana w rozporządzeniu wydawanym przez Ministra ds transportu. Przepisów tych nie stosuje się do widocznych z jezdni przez kierującego szyldów. Pole szyldu musi być mniejsze niż 2m kwadratowe a najdłuższy bok może przekroczyć 3m.
Zarządca drogi może również nie zezwolić na umieszczenie, konserwację, przebudowę i naprawę w pasie drogowym infrastruktury telekomunikacyjnej oraz urządzeń służących do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz urządzeń związanych z ich eksploatacją, a także do innych czynności związanych z eksploatacją tej infrastruktury i urządzeń, wyłącznie jeżeli naruszałoby to wymogi bezpieczeństwa, warunki techniczne oraz warunki gwarancji lub rękojmi.
Wszystkie obiekty budowlane oraz reklamy umieszczone przy drogach poza obszarami zabudowanymi powinny być usytuowane w odległości od zewnętrznej krawędzi jezdni co najmniej:
– w terenie zabudowy:
1. autostrady – 30m
2. drogi ekspresowe – 20m
3. drogi krajowe ogólnodostępne:
– poza terenem zabudowy:
1. autostrady – 50m
2. drogi ekspresowe – 40m
3. drogi krajowe ogólnodostępne:
Opłatę za zajęcie pasa drogowego w celu umieszczenia reklamy lub innych obiektów budowlanych niezwiązanych z ruchem drogowym ustala się jako:
Karę pieniężną w wysokości 10-krotności opłaty za zajęcie pasa drogowego, zarządca drogi wymierza jeżeli zajęto pas drogowy:
Ustawa normuje opłatę reklamową.
Rada gminy może wprowadzić opłatę reklamową, jednak wcześniej musi przygotować uchwałę ustalającą zasady i warunki sytuowania obiektów małej architektury, tablic reklamowych i urządzeń reklamowych oraz ogrodzeń.. Uchwała będzie stanowić akt prawa miejscowego i ma dotyczyć całego obszaru gminy, z wyłączeniem terenów zamkniętych, innych niż ustalonych przez ministra właściwego do spraw transportu.
Opłata reklamowa pobierana będzie niezależnie od tego czy na tablicy lub urządzeniu reklamowym jest eksponowana reklama. Do uiszczenia opłaty reklamowej zobowiązani są właściciele nieruchomości lub obiektów budowlanych z wyłączeniem nieruchomości gruntowych oddanych w użytkowanie wieczyste, użytkownicy wieczyści nieruchomości gruntowych, posiadacze samoistnych nieruchomości lub obiektów budowlanych oraz posiadacze nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego.
Jeżeli nieruchomość lub obiekt budowlany, na których zlokalizowana jest tablica reklamowa lub urządzenie reklamowe, będzie przedmiotem współwłasności lub współposiadania, obowiązek w zakresie wniesienia opłaty ciążyć ma solidarnie odpowiednio na wszystkich współwłaścicielach lub współposiadaczach.
Od opłaty reklamowej wolne będą tablice reklamowe lub urządzenia reklamowe, jeżeli nie są widoczne z przestrzeni dostępnych publicznie, stanowią szyld, są realizacją obowiązku nałożonego przepisami prawa lub służą wyłącznie do upowszechniania informacji trwale upamiętniającej osoby, instytucje lub wydarzenia, a także informacji o charakterze religijnym, związanym z działalnością kościołów lub innych związków wyznaniowych, sytuowanych w granicach terenów użytkowanych jako miejsca kultu i działalności religijnej oraz cmentarzy.
Opłata reklamowa składać się ma z części stałej – maksymalnie 2,50zł dziennie za obiekt i części zmiennej – do 0,20zł dziennie za każdy metr kwadratowy powierzchni reklamowej. Część stała ma mieć zryczałtowaną wysokość niezależną od pola powierzchni tablicy reklamowej lub urządzenia reklamowego służącego ekspozycji reklamy. Część zmienna zależeć będzie od wielkości pola powierzchni tablicy lub urządzenia reklamowego służących ekspozycji reklamy.
Kwotę zapłaconego podatku od nieruchomości od tablicy reklamowej lub urządzenia reklamowego, zalicza się na poczet opłaty reklamowej należnej od tej reklamy – właściciele nośników reklamowych uznawanych za budowle nie będą płacić podwójnych opłat.
W ustawie prawo budowlane uściślono definicję budowli, obiektu budowlanego, niebędącego budynkiem lub obiektem małej architektury.
Właściwy organ może wnieść sprzeciw jeżeli budowa lub wykonywanie robót budowlanych objętych zgłoszeniem narusza ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, decyzji o warunkach zabudowy, inne akty prawa miejscowego lub inne przepisy.
Przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę lub zatwierdzeniu projektu budowlanego właściwy organ musi sprawdzić zgodność projektu budowlanego z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i innymi aktami prawa miejscowego, a w przypadku braku miejscowego planu z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, a także wymaganiami ochrony środowiska.
Gdy zmienimy sposób użytkowania obiektu budowlanego, na który otrzymaliśmy wcześniej pozwolenie, właściwy organ może wnieść sprzeciw jeżeli wprowadzona zmiana narusza ustalenia obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i innych aktów prawa miejscowego albo decyzji o warunkach budowy i zagospodarowania terenu.
Opracowywanie audytów krajobrazowych jest finansowane ze środków na rzecz ochrony środowiska i gospodarki wodnej.
Wśród regulacji dotyczących zmian w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wprowadzono definicję reklamy oraz określeń: tablica reklamowa, urządzenie reklamowe, szyld, krajobraz czy krajobraz priorytetowy.
Ponadto w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wprowadzono możliwość przyjęcia przez radę gminy uchwały w sprawie zasad i warunków sytuowania obiektów małej architektury, tablic reklamowych i urządzeń reklamowych oraz ogrodzeń, ich gabarytów, standardów jakościowych oraz rodzajów materiałów budowlanych, z jakich mogą być wykonane.
W uchwale tej, stanowiącej akt prawa miejscowego, rada gminy będzie mogła ustalić zakaz umieszczania tablic reklamowych i urządzeń reklamowych oraz ogrodzeń, z wyłączeniem szyldów,.
Przed podjęciem uchwały w sprawie zasad i warunków sytuowania obiektów małej architektury, tablic reklamowych i urządzeń reklamowych oraz ogrodzeń, wójt, burmistrz albo prezydent miasta opracuje jej projekt, podając do publicznej wiadomości informację o podjęciu prac nad dokumentem.
Projekt uchwały będzie uzgadniany z wojewódzkim konserwatorem zabytków – w zakresie kształtowania zabudowy i zagospodarowania terenu i ministrem właściwym do spraw zdrowia – w zakresie zagospodarowania obszarów ochrony uzdrowiskowej, a także opiniowany przez regionalnego dyrektora ochrony środowiska, właściwy organ Państwowej Straży Pożarnej oraz marszałka województwa.
Projekt uchwały w sprawie zasad i warunków sytuowania obiektów małej architektury, tablic reklamowych i urządzeń reklamowych oraz ogrodzeń, zostanie następnie wyłożony do publicznego wglądu na okres co najmniej 21 dni – w czasie wyłożenia i przez okres 14 dni po zakończeniu tego okresu zbierane będą uwagi do projektu.
W ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wprowadzono również regulacje dotyczące możliwości nakładania kar pieniężnych na podmiot, który umieszcza tablice lub urządzenia reklamowe niezgodnie z przepisami uchwały w sprawie zasad i warunków sytuowania obiektów małej architektury, tablic reklamowych i urządzeń reklamowych oraz ogrodzeń. W razie braku możliwości ustalenia podmiotu, który umieścił reklamy, kara pieniężna może być nałożona na właściciela, użytkownika wieczystego lub posiadacza samoistnego nieruchomości lub obiektu budowlanego, na których umieszczono tablicę reklamową lub urządzenie reklamowe. Kara ta będzie nakładana w drodze decyzji przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta).
W zmianie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym przewidziano również, jako zadanie własne samorządu województwa, dokonywanie powszechnej identyfikacji krajobrazów oraz dokonywanie oceny wartości krajobrazów. Narzędziem realizacji tego zadania będzie, przewidziany w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, audyt krajobrazowy.
Audyt krajobrazowy sporządzać ma zarząd województwa, a uchwalać sejmik, nie rzadziej niż raz na 20 lat. Dokument ten będzie identyfikował krajobrazy występujące na całym obszarze województwa, określając ich cechy charakterystyczne oraz dokonując oceny ich wartości. Zostaną w nim ujęte m.in. krajobrazy priorytetowe, parki kulturowe, parki narodowe, rezerwaty przyrody, parki krajobrazowe, obszary chronionego krajobrazu, obiekty znajdujące się na listach Światowego Dziedzictwa UNESCO oraz obszary Sieci Rezerwatów Biosfery UNESCO.
W audycie krajobrazowym określone zostaną ponadto zagrożenia dla możliwości zachowania wartości krajobrazów oraz rekomendacje i wnioski dotyczące ich kształtowania i ochrony.
Projekt audytu krajobrazowego będzie konsultowany z regionalnym dyrektorem ochrony środowiska, dyrektorami parków narodowych i krajobrazowych położonych w granicach województwa, wojewódzkim konserwatorem zabytków oraz radami gmin położonych na terenie województwa.
Na zgłoszone przed uchwaleniem audytu krajobrazowego żądanie gminy, której opinia nie zostanie uwzględniona w projekcie audytu, sejmik województwa rozstrzygnie w formie uchwały o zasadności nieuwzględnienia opinii przez zarząd województwa.
Zgodnie z przyjętą ustawą audyty krajobrazowe powinny być uchwalone przez sejmiki poszczególnych województw w terminie 3 lat od dnia wejścia w życie przedmiotowej ustawy.
Ustawa definiuje pojęcie „krajobraz kulturowy” .
Wszelkie czynności związane z utworzeniem parku kulturowego muszą być podane do publicznej wiadomości, w formie ogłoszenia prasowego oraz obwieszczenia.
Pozwolenia wojewódzkiego konserwatora zabytków wymaga umieszczanie na zabytku wpisanym do rejestru: urządzeń technicznych, tablic reklamowych lub urządzeń reklamowych oraz napisów, za wyjątkiem znaków informujących o podleganiu ochronie.
W ustawie o ochronie przyrody wprowadzono m. in. zmiany regulacji dotyczących tworzenia i funkcjonowania parków krajobrazowych oraz obszarów chronionego krajobrazu. Na podstawie dodawanej regulacji, sejmik województwa będzie mógł wyznaczyć na obszarze chronionego krajobrazu, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego, w granicach krajobrazów priorytetowych zidentyfikowanych w ramach audytu krajobrazowego, strefy ochrony krajobrazu stanowiące w szczególności przedpola ekspozycji, osie widokowe, punkty widokowe oraz obszary zabudowane wyróżniające się lokalną formą architektoniczną, istotne dla zachowania walorów krajobrazowych, a także określić wykaz obiektów o istotnym znaczeniu historycznym i kulturowym.
Projekt powyższej uchwały wymagał będzie uzgodnienia z właściwym regionalnym dyrektorem ochrony środowiska i właściwą miejscowo radą gminy oraz zaopiniowania przez właściwego wojewódzkiego konserwatora zabytków.
Rada gminy będzie mogła odmówić uzgodnienia powyższej uchwały wyłącznie w przypadku, gdy wprowadzenie zakazów na obszarze chronionego krajobrazu, prowadziłoby do ograniczenia możliwości rozwojowych gminy wynikających z ustaleń studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego lub miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, w stopniu nieproporcjonalnym do wartości jakie obszar chronionego krajobrazu ma chronić.
Krajobraz, w tym krajobraz kulturowy podlega analizie i ocenie w ramach oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko.
Raport o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko powinien zawierać również informacje o opisie krajobrazu, w którym dane przedsięwzięcie ma być zlokalizowane oraz o wzajemnym oddziaływaniu elementów środowiska, m.in. ludzi, roślin, zwierząt, klimatu, zabytków, krajobrazu.
Powrót do listy wpisów
Serwis bilbordy.info powstał z myślą o wszystkich osobach zainteresowanych reklamą zewnętrzną w Polsce.
Daje możliwość promocji własnych nośników jak również skupia aktualne informacje o rynku reklamy i przepisach prawa.
1. Załóż konto
2. Dodaj dane nośnika i adres
3. Dodaj zdjęcia
Gotowe!
Kodeks krajobrazowy Miejski zarząd dróg Opłata reklamowa opłata za bilbordy podatek od bilbordów podatek reklamowy tablice reklamowe uchwała krajobrazowa Ustawa krajobrazowa zasady i warunki sytuowania reklam
Rejestracja
Logowanie
Moje bilbordy
Rezerwacje
Wiadomości
Współpraca i kontakt
Reklama
Pomoc
| Brak polubionych obiektów |