Ustawa z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych

Definicja reklamy została określona w art. 4 pkt 23 ustawy o drogach publicznych (Dz.U. z 2013r. Poz. 260). Zgodnie z nią reklama to:

umieszczone w polu widzenia użytkownika drogi
tablica reklamowa lub urządzenie reklamowe w rozumieniu
art. 2 pkt 16b i 16c ustawy z dnia 27 marca 2003 r.
o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2015 r. poz. 199, 443 i 774),
a także każdy inny nośnik informacji wizualnej,
wraz z jej elementami konstrukcyjnymi i zamocowaniami,

niebędący znakiem drogowym, o którym mowa w przepisach
wydanych na podstawie art. 7 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r.
– Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137, z późn. zm.4)),
ustawionym przez gminę znakiem informującym
o obiektach zlokalizowanych przy drodze,
w tym obiektach użyteczności publicznej,
znakiem informującym o formie ochrony zabytków
lub tablicą informacyjną o nazwie formy ochrony przyrody
w rozumieniu art. 115 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r.
o ochronie przyrody (Dz. U. z 2013 r. poz. 627, z późn. zm.5));

Inne przepisy dotyczące reklam występujące w ustawie o drogach publicznych
Zgodnie z art. 39 ust. 1. pkt 5 ustawy o drogach publicznych:

Zabrania się dokonywania w pasie drogowym czynności,
które mogłyby powodować niszczenie lub uszkodzenie drogi
i jej urządzeń albo zmniejszenie jej trwałości oraz zagrażać
bezpieczeństwu ruchu drogowego.
W szczególności zabrania się:
5) umieszczania reklam:
a) imitujących znaki i sygnały drogowe oraz urządzenia bezpieczeństwa ruchu drogowego,
b) poza obszarem zabudowanym, z wyłączeniem parkingów i miejsc obsługi podróżnych;

 

Zgodnie z art. 40 ust. 1 oraz ust. 2 pkt 3 ustawy o drogach publicznych

Zajęcie pasa drogowego na cele niezwiązane z budową,
przebudową, remontem, utrzymaniem i ochroną dróg
wymaga zezwolenia zarządcy drogi, w drodze decyzji
administracyjnej – zezwolenie nie jest wymagane w przypadku
zawarcia umowy, o której mowa w art. 22 ust. 2, 2a lub 2c.”,

Zezwolenie, o którym mowa (…) dotyczy:
(…)umieszczania w pasie drogowym obiektów budowlanych
niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub
potrzebami ruchu drogowego oraz reklam

Zgodnie z art. 40 ust. 3 ustawy o drogach publicznych

Za zajęcie pasa drogowego pobiera się opłatę

Zgodnie z art. 40 ust. 6 oraz 6b ustawy o drogach publicznych opłatę za umieszczenie w pasie drogowym reklamy:

ustala się jako iloczyn liczby metrów kwadratowych
powierzchni pasa drogowego zajętej przez rzut poziomy
obiektu budowlanego albo powierzchni reklamy, liczby dni
zajmowania pasa drogowego i stawki opłaty za zajęcie 1 m2
pasa drogowego

Opłatę za zajęcie pasa drogowego, o której mowa w ust. 6,
powiększa się, od dnia wprowadzenia opłaty reklamowej przez radę gminy,
o wysokość opłaty reklamowej, o której mowa w art. 17a
ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych
(Dz. U. z 2014 r. poz. 849, z późn. zm.6)).

Zgodnie z art. 40 ust. 7 i 8 ustawy o drogach publicznych za umieszczenie w pasie drogowym reklamy właściwy organ ustala stawki opłaty:

Minister właściwy do spraw transportu, w drodze
rozporządzenia, ustala, z uwzględnieniem przepisów o
pomocy publicznej, dla dróg, których zarządcą jest
Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad, wysokość
stawek opłaty za zajęcie 1 m2 pasa drogowego. Stawki

opłaty (…) nie mogą przekroczyć 10 zł za jeden dzień
zajmowania pasa drogowego(…)

Organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego, w
drodze uchwały, ustala dla dróg, których zarządcą jest
jednostka samorządu terytorialnego, wysokość stawek
opłaty za zajęcie 1 m2 pasa drogowego, z tym że stawki
opłaty (…) nie mogą przekroczyć 10 zł za jeden dzień
zajmowania pasa drogowego(…)

Zgodnie z art. 40 ust. 12 ustawy o drogach publicznych, za umieszczenie reklamy w pasie
drogowym można otrzymać karę pieniężną:

Za zajęcie pasa drogowego:
1) bez zezwolenia zarządcy drogi lub bez zawarcia umowy,
o której mowa w art. 22 ust. 2, 2a lub 2c,
2) z przekroczeniem terminu zajęcia określonego w zezwoleniu
zarządcy drogi lub w umowie,
o której mowa w art. 22 ust. 2, 2a lub 2c,
3) o powierzchni większej niż określona w zezwoleniu
zarządcy drogi lub w umowie,
o której mowa w art. 22 ust. 2, 2a lub 2c
– zarządca drogi wymierza, w drodze decyzji administracyjnej,
karę pieniężną w wysokości 10-krotności opłaty
ustalanej zgodnie z ust. 4–6.”;

Zgodnie z art. 42a. ust. 1-4 ustawy o drogach publicznych Widoczna z jezdni przez kierującego pojazdem reklama emitująca światło, umieszczona w pasie drogowym lub w odległości od zewnętrznej krawędzi jezdni, o której mowa w art. 43 ust. 1, musi spełniać wymagania określone w ust. 2 oraz w przepisach wydanych na podstawie ust. 3.

2. W przypadku reklam umożliwiających bieżącą zmianę informacji wizualnej:
1) niedopuszczalne jest wyświetlanie ruchomych obrazów;

2) niedopuszczalne jest stosowanie efektów wizualnych
i przerw pomiędzy kolejno wyświetlanymi informacjami;
3) minimalny czas prezentacji informacji wizualnej
musi być dłuższy niż 10 sekund.
3. Minister właściwy do spraw transportu określi,
w drodze rozporządzenia, maksymalną luminancję powierzchni informacji wizualnej
umieszczonej na reklamie emitującej światło,
w ciągu dnia i w ciągu nocy, w terenie zabudowy i poza terenem zabudowy,
mając na względzie zachowanie bezpieczeństwa ruchu drogowego.
4. Przepisów wydanych na podstawie ust. 3 nie stosuje się do
umieszczania w pasie drogowym lub w odległościach od zewnętrznej krawędzi jezdni,
o których mowa w art. 43 ust. 1,
widocznych z jezdni przez kierującego pojazdem szyldów
w rozumieniu art. 2 pkt 16d ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym,
o ile pole powierzchni bocznej prostopadłościanu
opisanego na danej tablicy lub urządzeniu reklamowym emitującym światło
jest mniejsze niż 2 m2, a najdłuższy bok nie jest dłuższy niż 3 m.

 

Zgodnie z art. 43 ust. 1 ustawy o drogach publicznych

Obiekty budowlane przy drogach oraz
niebędące obiektami budowlanymi reklamy
umieszczone przy drogach poza obszarami zabudowanymi,
powinny być usytuowane w odległości
od zewnętrznej krawędzi jezdni co najmniej:

Powrót do listy wpisów